Maandag 24 juli 2017 was het zover, na alle voorbereidingen vond vandaag de eerste distributie van cash en materiaal om te overleven plaats. Vele vrijwilligers waren eerder naar allerlei dorpjes geweest om alle, bijna vijfduizend gezinnen, die hulp nodig hadden te registreren. Dat was een heel proces geweest, want je wilde natuurlijk wel dat de hulp bij de juiste mensen terecht kwam.
Knarsetandend door de nodige vertraging, want we moesten er zijn voordat de bank kwam, vertrokken we uiteindelijk naar Song een klein plaatsje op ongeveer 2 uur rijden van Yola. De rit leidde over soms hobbelige wegen met grote gaten en langs de nodige militaire en politionele controle posten. Deze konden wij al wuivend moeiteloos voorbij rijden.
Omstreeks kwart voor elf arriveerden wij bij een lokaal hospitaaltje, waarvan de directrice ook een rode kruis vrijwilligster was.
De vrijwilligers hadden uitstekend hun werk gedaan en ik zag een keurig ingerichte distributieplaats, waarbij nog enkele kleinigheden ontbraken, zoals aanduidingen bij de tafeltje voor de verschillende stappen in het distributieproces en de apparatuur voor het verifiëren van de hulpbehoeftigen.
Deze mensen zaten onder een grote boom te wachten. Van dit wachten werd dankbaar gebruik gemaakt, door aan de mensen uit te leggen hoe zij langs de punten in de distributieplaats moesten gaan.
Ook hoorden zij hoe de aquatabs moesten worden gebruikt die werden verstrekt met de emmers. Zij kregen een geschreven uitleg op papier, maar de meesten konden niet lezen, daarom maakte ik 's avond in een nauwelijks verlichte hotelkamer, die met de wisselende spanning, een uitleg met plaatjes. Deze werd vele malen gekopieerd waarna deze dankbaar werd gebruikt tijdens de latere distributies.
Aquatabs zijn tabletten die in het drinkwater kunnen worden gedaan. Deze doden de meeste schadelijke micro-organisme, waardoor de mensen niet ziek worden van water waarin deze tabletten zijn opgelost.
hoeveel aquatabs zijn er nodig bij een volle emmer?
Knarsetandend door de nodige vertraging, want we moesten er zijn voordat de bank kwam, vertrokken we uiteindelijk naar Song een klein plaatsje op ongeveer 2 uur rijden van Yola. De rit leidde over soms hobbelige wegen met grote gaten en langs de nodige militaire en politionele controle posten. Deze konden wij al wuivend moeiteloos voorbij rijden.
Omstreeks kwart voor elf arriveerden wij bij een lokaal hospitaaltje, waarvan de directrice ook een rode kruis vrijwilligster was.
De vrijwilligers hadden uitstekend hun werk gedaan en ik zag een keurig ingerichte distributieplaats, waarbij nog enkele kleinigheden ontbraken, zoals aanduidingen bij de tafeltje voor de verschillende stappen in het distributieproces en de apparatuur voor het verifiëren van de hulpbehoeftigen.
Deze mensen zaten onder een grote boom te wachten. Van dit wachten werd dankbaar gebruik gemaakt, door aan de mensen uit te leggen hoe zij langs de punten in de distributieplaats moesten gaan.
wachtende mensen voordat de uitreiking begon
Ook hoorden zij hoe de aquatabs moesten worden gebruikt die werden verstrekt met de emmers. Zij kregen een geschreven uitleg op papier, maar de meesten konden niet lezen, daarom maakte ik 's avond in een nauwelijks verlichte hotelkamer, die met de wisselende spanning, een uitleg met plaatjes. Deze werd vele malen gekopieerd waarna deze dankbaar werd gebruikt tijdens de latere distributies.
Aquatabs zijn tabletten die in het drinkwater kunnen worden gedaan. Deze doden de meeste schadelijke micro-organisme, waardoor de mensen niet ziek worden van water waarin deze tabletten zijn opgelost.
hoeveel aquatabs zijn er nodig bij een volle emmer?
mensen krijgen instructie over de distributie en de aquatabs.
er werd vertelt, hoe en waarlangs zij moesten lopen binnen de distributieruimte
Nadat de bankmedewerkers waren gearriveerd die de uitbetalingen deden, kon worden gestart met de distributie. Om iedereen veilig te kunnen laten werken, werden er niet te veel mensen binnen in de distributie ruimte gelaten. Alleen één persoon van een geselecteerd gezin mocht de distributie site betreden, daarom stonden er vrijwilligers bij de ingang om te kijken dat alleen mensen met de juiste papieren naar binnen gingen.
Handtassen of andere bagage mochten niet mee naar binnen, een veiligheidsmaatregel. Als de mensen binnen waren werden zij eerst geverifieerd of zij wel de juiste persoon waren, die eerder was geregistreerd. Daarna gingen zij naar de wachtruimte, waar zij nog wat aanvullende informatie kregen, gevolgd door de daadwerkelijke distributie.
Handtassen of andere bagage mochten niet mee naar binnen, een veiligheidsmaatregel. Als de mensen binnen waren werden zij eerst geverifieerd of zij wel de juiste persoon waren, die eerder was geregistreerd. Daarna gingen zij naar de wachtruimte, waar zij nog wat aanvullende informatie kregen, gevolgd door de daadwerkelijke distributie.
Aan het einde werd steekproefsgewijs aan de mensen gevraagd hoe zij dit alles hadden ervaren. (de exit survey) Zo werd bijvoorbeeld gevraagd of zij zich veilig voelden tijdens de distributie, Of men lang had moeten reizen etc.... Met deze antwoorden kon worden bekeken of wij iets in het proces konden verbeteren.
Omdat foto´s soms meer zeggen dan woorden heb ik een aantal foto´s van het geheel hieronder toegevoegd.
installatie en laatste uitleg over de werking van de verificatie apparatuur
wij zijn er klaar voor, laten we beginnen
wachtende mensen voor de verificatie
Donkere wolken pakten zich samen bij de distributie plaats, bezorgd keek Frank naar de wolken, houden we het droog of niet. Dan valt er een spatje, gelukkig bleef het daarbij. Later zal blijken dat het in Yola waar wij verblijven had gestortregend.
een Rode kruis vrijwilliger van het ERU relief team helpt een oude vrouw die net haar geld heeft ontvangen in de hospitaalruimte die tot tijdelijke bank is omgetoverd.
een kromme stok doet dienst als wandelstok
De moeilijk lopende vrouw met de wandelstok krijgt een stoel aangereikt als zij op haar overige spulletjes wacht.
Mensen staan in de wachtrij bij de ruimte (een derde van het hele hospitaal) die omgetoverd is tot tijdelijke bank.
Aan het eind, vlak voordat de mensen de distributieruimte verlaten werd steekproefsgewijs aan een aantal mensen gevraagd hoe zij de distributie hadden ervaren.
Als ik de gezichten bekeek van de mensen die net hun spulletjes hadden gekregen en al dan niet strompelend naar buiten kwamen, dan spraken deze boekdelen, dat was precies de bekroning van het werk en de reden waarom ik dit doe.
Een aantal van die mensen zouden bij ons allang in een scoutmobiel rijden of in een verzorgingshuis zijn opgenomen, hier hadden zij slechts een kromme tak als wandelstok.
Hoe blij dat zij waren is hieronder duidelijk te zien. Deze man maakte enkele vreugde dansjes toen hij het terrein verliet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten